عملیات انتحاری که منتحر با اختیار و به قصد
کشتن دیگری یا ایجاد رعب وحشت، تخریب اماکن، توسط مواد منفجره یا وسیله دیگر خود
را به قتل مي‌رساند، از ديرباز مورد
توجه محققان مسلمان و غیر مسلمان بوده‌است و بسیاری از پژوهشگران در اين عرصه قلم
زده‌اند، برخی به تقدیس و ترغیب پرداخته آن را بالاترین نوع جهاد و شهادت قلمداد
کرده‌اند و برخی راه ترهیب را در پیش‌گرفته بدون توجه به علل و انگیزه‌های آن،
عملیات انتحاری را به صورت مطلق در زمره عملیات‌های تروریستی جای داده‌اند. پس از
نقد و بررسی ادله دیدگاه‌های مطرح در این زمینه، تلاش‌های
این تحقیق برای یافتن حکم عملیات انتحاری در شریعت اسلامی به این‌جا
راه یافته‌است که دلالت ادله نقلی بر مشروعیت عملیات انتحاری ناتمام است و ماهیت و
عنصر مادی عملیات انتحاری با عملیات استشهادی هیچ تفاوتی ندارد و تفاوت آن دو
تئوری است. طبق یافته‌های این تحقیق که به
قاعده عقلایی تزاحم و اهمیت حفاظت از سرزمین‌های اسلامی
ومرزهای اعتقادی و جغرافیایی اسلام، استناد کرده‌است،
عملیات انتحاری تنها درصورتی می‌تواند مشروعیت داشته باشد که در برابر دشمن
متجاوز، تنهاترین راه برای دفاع از قلمرو اسلام و مسلمین بوده تحت نظر فقیهان آگاه وکارشناسان نظامی صورت گیرد.