عبدالخالق قاسمی
پژوهش حاضر بر آن است که قابل جبران بودن خسارت
ناشی از تلف منفعت را در حوزهی فقه حنفی و حقوق افغانستان بررسی کند؛ زیرا، خسارات وارده بر زیاندیده مشمول خسارت ناشی از تلف منفعت بوده و
عاملزیان ملزم به جبران آن میباشد؛ اما،
فقیهان حنفی خسارت ناشی از تلف منفعت را موجب ضمان ندانسته و عاملزیان را ملزم به جبران آن نمیدانند؛ از اینرو، پرسش آن است
که مبانی، دلایل و مستندات این دیدگاه در فقه حنفی چیست و چرا خسارت ناشی از تلف منفعت قابل جبران
نیست؟ آیا حقوق افغانستان که عمدتاً مبتنی بر فقه حنفی است در این مورد از فقه
حنفی پیروی کرده است؟ یافتههای این تحقیق که با روش اسنادی و تحقیق
کتابخانهای انجام شده نشان میدهد که قابل
جبران نبودن خسارات ناشی از تلف منفعت در فقه حنفی، ریشه در ماهیت منفعت، تعریف مال و عدم مالیت منافع از منظر فقهای حنفی دارد و
حقوق افغانستان در این خصوص از فقه حنفی پیروی نکرده و خسارت ناشی از عدم منفعت را
به طور مطلق قابل جبران میداند اعم از این که خسارت مزبور ناشی از نقض قرارداد یا یک عمل نامشروع باشد.
واژه‌های کلیدی: تلف منفعت،
جبران خسارت، فقه حنفی، حقوق افغانستان